Aşkın Vav Hali

"İnsan vav şeklinde doğar, bir ara doğrulunca kendini elif sanır. İnsan iki büklüm yaşar, oysa en doğru olduğu gün ölmüştür. Kulluğun manası vavdadır, elif uluhiyetin ve ehadiyetin simgesidir. O yüzden Lafz-ı ilahi elifle başlar. Elif kainatın anahtarıdır, vav kainattır. Rabbi vav gibi mütevazı olsun ister kulları. Manayı bilmeyenler vav diyemez vay der. Buna anlamca vaveyla denir. Yani vav olamadıkları için feryad edenlerin halidir."

Ey aşkın binbir başlı vav hali

Ey sonsuz kavram

Gaflet vaktinde Gel gönlümün üstüne

Usta bir hattatım ben

Aşkı çizerim mekânlara

Aşk sığmaz ki bu ummana

Vav olur gözlerimiz

Bürünürüz canlara

Bir seyyah gibi

Gelip göçen, göçüp giden

Bu mekândan mekân’a

Demem o ki

Tarifini yapamam ben imkâna

Bir hattatım

Zamana vav çizmekteyim

Hilalin dolunaya

Dolunayın hilale dönüştüğü zamana

Ve mahlukat

Nefes nefes aşk çekerken Mevla’ya

Üstümde aşk kokusu var

Yaşadıkça beni yontar

Ve benzetir insana

Elimde vav

Gönlümde vav

Gözümde vav

Dem dem vav kesilirim

Beni insan yapana

Ey kalbimden geçeni bilen Allah’ım

“Kulum” de kâfi bana

İster nârına garket İster nuruna

Alıntıdır...